Evet insanlar sanki hiç yaşlanmayacak, elden ayaktan düşmeyecek garantisi varmış gibi yaşıyorlar.Gençliğimizin, güzelliğimizin garantisi var mı ? Yok o halde yıllar ilerleyip yaş aldıkça ve ele avuca düşmeyecekmiş gibi yaşayıp yaşlılarınıza sahip çıkın onların kolu kanadı olun.
Zaman su gibi akıp geçiyor göz açıp kapayıncaya kadar bir bakmışınız 70 yaşlardasınız.Torun , torba sahibi olmuş ununu elemiş duvara asmışın.Çocuklarının en mutlu anlarında yanında olmuşsun geriye dönüp baktığında tek başına, ufacık bir odada evin yok,gününü gün ettiğin arkadaşların ve sevdiklerin yok,makam, mevki, başarı, güç yok tek başına huzur evindesin.
O değer verdiklerin, sevdiklerin, baş tacı ettiğin iyisiyle, kötüsüyle yaşamında yer alanlar arada bir yada sizi hiç görmeye dahi geleniniz olmayacak.Siz onlara özler ve burnunuzun direği sızlarken onlar nerde diye anılara dalacak işte o kadar yalnız olacaksınız.
Huzur evi ortamın ve onların koyduğu kurallara uymak zorunda kalacaksınız.Her işinizi görevliler sağlayacak.Yaşlılarımızın bu duruma gelme nedeni evlatlarımız.Dünya malına , mülküne ve mevkiye tapınmış ki ne annesini nede babasını unutup rahatı için onları huzur evine bırakan o çok değer verdiğimiz , gözümüzden sakındığımız evlatlarımız.
Sanki hiç yaşlanmayacakmış gibi yalancı cennetin güzelliğine kapılmış gibi bir tutum sergiliyor.Atalarımız çok güzel demiş’’ Ne ekersen ,onu biçersin’’ boşuna söylenmemiş bu sözler öyle güzel ifade ediyor ki anlayana.Her kim olursan ol anasına, babasına nasıl davranırsa kendide evlatlarından aynısını yaşayacaktır.
Sizi bilmem ama ben huzur evinin nasıl bir yer olduğunu çok iyi biliyorum.Ne kadar sıcak ortam da olda bir soğuk yüzü var.Oranın havasını teneffüs ettim ve yaşlılarımızla derinlemesine sohbetlerimiz oldu.Orada ne yaşanmışlıklar var .Dikkatimi çeken huzurevi sakinlerinin çoğunluğu kültür seviyesi yüksek eğitimciler, avukatlar, doktorlar, akademisyenler çoğunluktaydı.
Sohbetimizde neden burada olduğunuzu sorduğum da sesli olmasa da gözlerinden akan yaşlarla sessiz haykırışı görebiliyorsunuz. Evlatlarını ne kadar özlediklerini , terk edilmişliği ,yalnızlığıyla baş başa olduklarını hissedebiliyorsunuz.Huzur evleri eskisi gibi değil .Son yıllarda hepsi yeniden modernize edilerek yaşlı misafirlerimizin huzurlu , rahat daha iyi ortamda ve şartlarda yaşamlarını sürdürmesi için çalışmalar devam etmekte ve hepsi denetim altında.
Ancak adı belli ‘’Huzur evi’’.Kendimize her zaman ilerlemiş yaşta hissederek soralım acaba ben burada mutlu olur muyum? Benim burada ne işim var? Ve neden buradayım ? Bu soruları sorarken ve cevaplarken huzurlu olacak mıyız.
Cevabını bulduysak bizler anne ve babalarımıza bakmalı ve sahip çıkmalıyız.Bizler nefes alabiliyor ve yaşıyorsak onların sayesinde.Bizleri bakıp, büyütüp tüm imkanlarını zorlayarak gelecek sağlayan atalarımızı huzur evine bırakmanın anlamı ne ?
Aşınızı, ekmeğinizi, sevginizi, mutluluğunuzu paylaşın onlarla.Anne ve babamız bizlere emek sarf ettiler onlara sevgi ve şefkatle yaklaşmalıyız.Bunu zorunlu hissederek değil isteyerek yapmalıyız.Ümit ediyorum ki gelecek nesillerimiz ailenin kıymetini bilenlerden olur.Şunu unutmayalım anne ve babalarımızın yedeği yoktur olamazdır.
