Öyle bir zamana geldik ki insanlarımızda kin, nefret, insanları aşağılama ve kendini yükseklerde görüp ulaşılamaz gibi yansıtmak, insan onurunu zedeleyici kelimelerin savrulduğunu şaşkınlıkla izlemekteyiz. Artık kıralım şu zincirleri kendimizi hapsettiğimiz zindandan çıkararak pencereleri arayalım. Sevginin, şefkatin, mutluluğa ve özgürlüğümüze tutunarak ilk adımımızı atalım.
İnsanların düşünceleriyle, fikirleriyle kutuplaşarak toplumumuz dönülmesi zor uçuruma sürüklenmektedir. Geçmişten teknoloji çağına kadar insanlarımız daha fazla harcayarak ünlü bir kişi edasıyla yer sahibi, iş sahibi ve mevki sahibi olma yolunda ilerlemekte .Sanki hiç gitmeyecekmiş gibi davranışlar ve tavırlar sergilemekte.
İnsanlarımız hırsları ve egoları ön planda oldu hiçbir zaman iş ve ahlakı beraberinde yürümedi ve yan yana hiç olmadı. Sanki çok ünlü biriymiş gibi gücünü zayıf insanlar üzerinden sağlamaya devam ediyorlar. Sanki karşısındaki insanın fakirliğini , zayıflığını kullanarak köle muamelesi yapmakta.
Teknolojinin gelişmesi iler birlikte iletişim sayesinde dibimizde, yanımızda, taaaaa uzaklarda olanları, her şeyi yanı başımızda ki insanlara ve olaylara karşı yaşadığımız sessizliği ve dilsizliği anlatmakta ve anlamakta zorlanır olduk .Bu durum daha da zor hale gelecek gibi. Çünkü biz insanlar kendi hatalarımızın, kusurlarımızın farkında olmayız ancak karşımızdakini eleştirir, horlar, aşağılar ve basitleşmeyi marifet olarak görüyoruz.
Etrafımıza baktığımızda mutsuz,düşkün, ezilmiş insan çoğalmakta .Çevrede gelişen tecavüz olayların artması, çocuk istismarları, hayvanlara , kadınlara şiddetin artması, fakirlik, geçim sıkıntısı sebebi ile çöp konteynerlerden açlıklarını gidermek için insanlarımızın artması,hiç sebep yokken kadının aşağılanması , öldürülmesi ve gün geçmiyor ki cinnet geçiren aile dramlarını sonucu ailenin katledilmesi.
İşte son zamanlarda böylesine bir toplum , böylesine dramatik yaşamlar düşündürücü ve utanç verici değil mi?
Ne oldu bizim hayallerimize , yaşama arzumuza ve gelecek nesillerimiz olan çocuklarımızın hayallerini, isteklerini askıya mı asacağız. Çocuklarımızın hayallerini gerçekleştirmek, onların mutlu yaşamını sağlamak için tüm engelleri kaldırarak tüm tabuları yıkarak onların geleceği için içimizdeki nefret , kin duygularından arınarak ilk adımı atmış oluruz. İnsanlara karşı yarım kalan ya da bıraktığımız sevgiyi kullanarak tamamlayalım. Kendimiz , gelecek nesillerimiz için ve herkes için sevelim , sevilelim ve arkadaşça geçinmeyi bilelim.
