Ya Onlar Olsaydı !

Bugün, hepimizin bildiği ve üç maymuncuk oynadığımız, bir gerçek var oda dünyanın birçok yerinde
Müslümanlara yapılan zulümler. Özelliklede Gazze’deki Müslümanlara yapılanlar… bizlerin anlatmaya
bile dil döndüremediğimiz olayları şu an orada Müslümanlar yaşıyor, zulüm her geçen gün daha da
artıyor. Peki, bizler ne yapıyoruz, “elimizden ne gelir ki” deyip susuyor hatta biraz üzülüyor sonra
başımızı çeviriyoruz. Ya şu zamanda bizlerin yerinde sahabeler yaşasaydı ya da atalarımız yaşasaydı
aynı cümleyi onlar da kullanır mıydı? Ya da durum çok mu farklı olurdu, şu an orada onlarla beraber
can vermek için mücadele mi ederdi? Hepimiz bu soruların cevabını çok net biliyoruz öyle değil mi? İyi
de ne değişti, İslamiyet o zaman neyi emrediyorsa şimdide aynı emirler geçerli değil mi, insanlık o
zaman nasılsa şimdide öyle olması gerekmiyor mu? O zaman değişen neler, dinin emirleri değil,
insanlık için belirlenmiş kurallar değil, değişen bizler… Hz. Hüseyin Kerbela’da neden şehit edildi
hepimiz biliyoruz. Medine’den ayrılırken ona da orada bulunanlar: “Gitme Ya Hüseyin seni öldürürler”
demişlerdi ve Oda: “eğer ben oradaki zulme karşı sessiz kalırsam Allah’ın huzurunda nasıl cevap
veririm” dememiş miydi? Hz. Hüseyin öldürüleceğini bile bile o yola çıktı, zulme haksızlığı karşı
durduğunu olanlara göz yummayacağını göstermek için yola çıktı. Halife olmak için değil aslında
zalimin karşısında durup ona boyun eğmemek için yola çıktı. Halifelerin hepsi bu şekilde yaşam
sürmedi mi, nerede bir zulüm varsa dinine, mezhebine bakmadan onlara yardım etmek için canları
ortaya koymadılar mı? Peki, şu zamanda Efendimiz Hz. Muhammed (SAV) olsaydı ve yaşananlara karşı
bizlere ne derdi, nasıl bir çağrıda bulunurdu? Mazlumun yanında olun, gerekirse sizlerde onlarla
beraber orada ölün, şehadet mertebesine ulaşın mı? Derdi yoksa aynen sizlerin elinden ne gelir ki
çaresizce bekleyin mi derdi? Cevabımız aynı olurdu öyle değil mi? Bunları bilerek ve bunların bizlere
sorulacağını da bilerek bizler üç maymunu oynamaya neden hala devam ediyoruz. Bizler değil miyiz
peygamberimizin yolunda giden, bizler değil miyiz, ehlibeytin izinden gidenler ve onların ahlakını
kendimize amaç edinen. O zaman değişen nedir bizlerde, fikirler, sözler, inançlar aynı ise değişen
nedir? Kalplerimiz ve içinde taşıdıklarımız, sözlerimiz tıpkı onların sözlerine benziyor ama
kalplerimizde taşıdıklarımız onların kalplerinde olanlarla aynı değil bunu çok iyi biliyoruz. İşte bu
yüzden dünyanın birçok yerinde mazlumlar eziyet görüyor, sömürülüyor ve öldürülüyor. Çünkü artık
bizlerin kalplerinde olanlar ne yazık ki aynı şeyler aynı hedefler değil. Bizler kalplerimizi asıl gerçek
olanlara kapattık, bizler kalplerimizi söylediklerimizle değil sustuklarımızla doldurduk ve şimdi de bu
olanlara karşı da sadece seyirci olarak kaldık. Ellerimizde cep telefonlarıyla izleyen, video çeken,
bunları biraz paylaşan ve üzerine üzgün emoji koymakla yetinen birer toplumlara dönüştük. Bizler
artık izinden gittiğimizi düşündüğümüz ehlibeytin ve atalarımızın amaçlarından ve yaşayışlarından
uzak olduk. Sözlerle yaşadığımızı belirten ama kalben ve asıl olarak onlardan çok uzak olduk. Bizler
hakiki olarak Müslümanlıktan uzak bir toplum olduk, İslam’ın koruyucuları olan Türk’ler sadece tarih
kitaplarında yazanlardan ibaret oldu. Susan, seyirci kalan ve hayatlarını hiçbir şey olmamış gibi
yaşayan bizler değiliz artık o koruyucular. Mazlumun yanında olup, zulme karşı olan, bedeli ne olursa
olsun İslam için cihat eden topluluğun torunları değiliz artık. Hepimize geçmiş olsun, demek kaldı
sanırım.