Bir Güzel İnsan...

Adı Osman, koca kalpli bir insan, cesur yürekli bir Sendikacı.

Onunda bir ailesi sevdikleri vardı. Ama bir sevdası da vardı ki, sendikası. Gecesi gündüzü hayatı olmuştu nerdeyse. Trabzon’da kurucu şube başkanlığı ile başlayan sendikal mücadelesini genel başkanlıkla zirvede bıraktı. Sadece benim değil, herkesin Osman abisiydi. Ailesinden çocuklarından daha çok sendikası ve yol arkadaşlarının dertleriyle dertlendi. Herkes başkan olur hatta genel başkan da ama ağabey olmak kolay değildir. Gönüllere girmek her babayiğidin harcı değildir.

Genel başkan olduğunda sordum, “Başkan ne yapacağız, tavrımız nasıl olacak” diye. Bana “Hasımda olmayacağız hısımda. Doğru bildiğimiz yolda yürümeye devam edeceğiz” dedi. Doğru olan da bu değil midir? Sendikacı işverenle hasımda olmaz hısımda. Üyesiyle birlikte onun menfaatleri çerçevesinde sendikal mücadelesini yapar.

Sendikal mücadelesi boyunca 7/24 herkesin ulaşabildiği, herkesin derdiyle dertlenen, aldığı emaneti zirveye taşıyan, kişisel değil kitlesel sendikacılığı benimseyen, görevde yükselmelerin önünde adam kayırmacılığın önünü açan mülakatların kaldırılması için mücadele veren, sadece benim değil herkesin, bazen Genel Başkanı ama her zaman koca yürekli Osman abisiydi.

Zamansız ve vedasız gitti. Sağlık sorunlarının olduğunu öğrendim. Kendisine acil şifalar diliyorum. Sağlık her şeyden önemlidir. Haksızlık karşısında susmayan, elif gibi dimdik vav gibi mütevazı, davasının mihenk taşı, mücadele hayatı boyunca gözünü budaktan sakınmayan, kendine inananları yarı yolda bırakmayan ve gönüllere taht kuran bir Osman ağabey geçti sendika hayatımızdan.

Ne kimsenin hakkını yedi nede kimseye hak yedirdi. Devraldığı bayrağı zirveye taşıdı. Üye sayısını hormonsuz olarak neredeyse iki katına çıkaran bir ekibin genel başkanıdır. Kişiselliğe değil de kurumsallığa önem veren de tek genel başkandır. Başarılarının temelinde insana yaklaşımı ve her insana önem vermesi yatıyordu.

Kendisini yakinen tanımaktan dolayı şanslıyım. İnandığı davasına da dostluklarına da önem veren bir insandır, Osman abim. Herkesi kendi gibi bilen ve gören birisidir. Varsa kayıpları da bu yüzdendir. Nevi şahsına münhasır Karadeniz fıkraları da vardır, yaşanmış acı tatlı anıları da. Sabahlara kadar anlatsa usanmazsınız. Hayatımızda onun gibi insanlar gün geçtikçe azalıyor.

Kıymetli Osman Abim; gönlü geniş, koca yürekli insan. Sana her şey için çok teşekkür ediyoruz. Bu güne kadar ailenden çok sendikana ve bizlere zaman ayırdığın içinde onlardan helallik diliyoruz. Menfaatsiz dostlukları biz senle yaşadık. Sendikacının nasıl olmasını da senden öğrendik. Benim Ankara’da hep bir Osman abim vardı. Bundan sonra da öyle olacak.

Değerli Osman abim; bundan sonraki hayatında ailen ve sevdiklerinle ve tabi ki sevenlerinle birlikte sağlıklı, mutlu ve huzurlu bir ömür geçirmeni Yüce Rabbimden en kalbi dualarımla dilerim.

"Sessizlik en güzel sestir, duyabilen için" Şemsi Tebrizi Hazretleri

Güzel İnsan, senin şahsında tüm gönlü güzel insanlara saygılarımla...