Bizim oralarda tuzlusu dediğimiz bir yemek çeşidi var. Kuru ekmekle yapılan. Yaşlı ve hasta olan amcanın birisi canı tuzlu su çekmiş. Eşine demiş bugün bir tuzlu su yap da yiyelim kadında yemeğin sosunu hazırlamış suyunu da koyup kaynayınca tuzunu atın ben inekleri geç olmadan sağıp geleyim demiş. Hanım çıkmış.
Bir birinden habersiz tuz atın kelimesini duyan suyun kaynadığını gören kişi sormadan tuzu atmış kendi başlarına tabi artık yemek yemeklikten çıkmış, adam kalkmış bir avuçta kendi atmış gitmiş yerine geri yatmış. Hanımı gelmiş hiç bir şeyden habersiz ekmeleri doğramış ekmeleri koymuş içine sofrayı kurmuş ne görsünler yemek tuzdan yenmiyor.
Sonra amca yattığı yerden doğrulmuş demiş ki hiç kimsenin aklına tuz attınız mı diye sormak gelmedi gelen bir avuç tuz attı. Hadi onu geçtim kimse suyun tadına da bakmadı Yemeğe tuz atan kalmadı katlım bir avuçta ben attım ben eksik mi kalaydım demiş. Onun için bizim burada yemek tuzlu olunca Abuzerin aşı olmuş derler.
Hemen pratik olan eski hanım teyzelerimiz göz açıp kapayıncaya kadar Yeni bir yemek yapıp akşam yemeğini hazırlamış...
(Annemden Dinleğim)
