Biz anne ve babalar çocuklarımıza karşı tutumumuz, davranışımız çocuklarımızın gelecekte nasıl kişiliğe sahip olacağını çocuklarımızın zihinsel ve sosyal gelişimi üzerinde etkilerimiz çok büyüktür.
Çocuklarımızın üzerinde baskıcı, otoriter,aşırı taviz veren, ilgisiz,koruyucu,karşılaştığı olay karşısında müdahale eden, mükemmelliyetçi olmamız gelecekte onların üzerinde güvensizlik ve bizlere bağımlı çocuklar olarak karşımıza çıkacaktır.
Çocuklarımıza baskıcı ve otoriter davranırsak denetimimiz çok yüksek,duyarlılık ise düşük olabilir.Otoriter anne ve baba olarak çocuklarımıza hiçbir açıklama yapmadan, onların kişilik özelliklerini hiçe sayarak sadece bizim söylediklerimizi yerine getirmesini, itaat etmesini, karşılık vermesine izin verilmemesi durumunda tek yönlü iletişim kurmuş oluruz.Okul sürecinde böylesine davranış karşısında çocuğun kişilik özelliğine ceza yöntemidir.Aile içinde ise sevgiden yoksun bırakmak yada fiziksel şiddet uygulamasıda aynı ceza yöntemidir.
Baskıcı ve otoriter ailede çocuklarını kendi istekleri doğrultuda ,istedikleri kalıp içinde yetiştirerek çocuklarının istekleri bastırılıp, düşünce özgürlükleri yok edilir.Ve çocuk kendini aile içinde tek yönlü olarak iletişimin olarak görür ve sözel anlamda iletişim kurmada zorluk yaşar.
Ayrıca çocuk yapmış olduğu her hatasında ceza alacağını bilincide olduğu için yapılan hatalar, yanlışlar sonucunda cezalandırılıcağı fikri sabit kalır. Gelecektede hatalarla karşılaştığında ‘’ hatalar cezasız kalmaz’’ düşüncesini benimser ve uygulamaya geçer.
Böyle bir ortamda yetişen çocuklarımız aile ortamında söz hakkı olmadığı için kalabalık ortamlarda duygu ve düşüncelerini ortaya koymaz gerekmedikçe diyoloğa giremez ve kendini ifade edemediği için zorluk yaşar. Çocuklarımız böylesine ortamda yaşadığı için algılama sorunu yaşadığı için sorunlar karşısında olayın derinliklerine kadar iner amacı başına gelen olaydan dolayı yadırganacağının korkusu ile anı kurtarmak için çaba sarf eder.
Böylesine bir durumla karşılaştığımızda unutmayalım bir zamanlar bizlerde çocuktuk.Çocuklarımızı gerektiği kadar rahat bırakalım bizimde bir yaşantımızın , işimizin olduğunu unutmayalım. Belli ölçülerde çocuklarımızın geleceği için onların kişiliği için yeniden düzenlemeler yaparak, davranışlarımıza dikkat edip rahatlamasını sağlamalıyız.Çocuğumuz stresli ortamda olursa geleceğini, okul yaşamını, kişiliğini etkilemesine sebep oluruz.
Çocuklarımıza başarısız olduklarında her zaman yanında olduğunuzu hissettirin , çocuklara hayatın gerçeklerini anlatarak onlara karşılaşacağı olaylar karşısında gerçekleri görebilsini sağlamalı .Başarısızlığa düştüğünde nasıl ayaklarının üzerinde sağlam basabilmeyi,mücadele edebilmeyi öğretmeliyiz.Çocuklarımıza başarısızlık karşısında destek olduğumuzu bilmesi ona güç vererek kaygılarından korkmamayı öğrenecektir.
