Seni ne yakar şimdi bilmem ............................beni gonca ay güzelliğin imkansızı aşta gel, beni yaramdan tanı dünya döndükçe yaşlanır, kollarımda kelepçe uğruna yaşadığım ölüm, bir değil bin Halepçe gel, uykusuz bakışlarım ikiye bölünmesin gel, kan revan kelimeler yeniden dirilmesin.
Gözlerine benzediği için dağlara çıktım, uluca bıktım zamanın bahçesinde oynamaktan, çocukça ah, saçların önüme düşüyor göklerden, arşın arşın kırılmış bir sessizlik var içimde, sensiz eksik kalışın intihar ucuzladı, arka balkonda sakla ince ruhunukimi kurban edeyim bilmem, koynumda hayal oluşunu gece olduğunda ağlaşır, kıyımda masum yüzler yüzümün örtüsünden, ah, sevenler kendini gözler karanlıkta üşüyen gözlerimin, yaklaştı son günleri sanırım beni taşır omuzlarında, her kentin ölüleri
Mühürlüyor zaman bir pul gibi, beni kara üstüne Kederinden kaçarken kanın, kan damlar kan üstüne kelimelerin mızrabı değil, acının tam içindeyim yakıyor teni yolum, yar yoksa ben gurbetteyim ayrılsa, ayrılsa diyorum benden, bitmeyen bu yolculuk kalbimi biliyorum.
...............ayrılsa da yar, bitmez bendeki yolculuk fırtınası esiyorken denizin, şimdi bu ne dinginlik bağırmaları-mı duyuramadım, ......................gelsin sıradaki sessizlik söndüremedin düşüm-den çıkıp, göğsümdeki ateşi böylesi bir kederde konaklarken, vurdu geçti kaç kişi söyleme şair derdin, buna canlı dayanmaz bir yaşam ki, kendinden bezgin, .............................hayat, hayattan utanmaz
