Kavga var.
Herkes kendi liderinin "en iyi" olduğu görüşünde.
Kendisi dışında hiç kimseyi görmek istemeyen ve kabullenmeyen insanlar arasında yaşam mücadelesi veriyoruz.
Birbirimize tahammül gösteremiyoruz.
Herkes tek tip, tek model olsun diyoruz.
Kendimizi kaf dağında görüyoruz.
Herkes bize benzemeli ve bizim gibi düşünmeli.
Tek adamları seviyoruz.
Kutsamak bizim adetimiz olmuş.
Kendimizi küçümsüyor, önemsemiyoruz.
Şeyhsiz cennete dahi gidemeyeceğimizi düşünüyoruz.
Yani en dünyada ne de ahirette lidersiz hareket edemeyeceğimizi düşünüyoruz.
Annesine muhtaç bebekler gibiyiz.
Allah bizi birey olarak yarattı, birey olarak kıymet verdi ama biz ısrarla putsuz olamayız diyoruz.
Örneğin;
-Kemalistler ile muhafazakarların bir kavgası var. O da tek adamlık meselesidir.
Mesela muhafazakar kesimin tek adamı, kemalistlerin tek adamının koyduğu ilkelere bağlı kalacağını söylemesine rağmen kavga devam ediyor.
Hz. Ebu Bekir (ra) "içinizde en hayırlı ben olmadığım halde, bu sorumluluk içinde kurana ve sünnete bağlı kaldıkça bana itaat edin" demişti.
Ömer (ra) hatası olduğunda kılıçla düzeltme beyanını taşıyan sahabiyi takdir edip ,kendini düzeltecek birileri olduğu için Allah'a hamd etmişti.
Bugüne geldiğimizde zamanın ağalarını, hocalarını, liderlerini meşru gerekçe ile eleştirebilmek, hapse atılmak veya tecrit edilmek için yeterli sebep olmuştur.
Her insan değerini kurana ve sünnete olan ittibasindan alır, almalıdır.
Bulunduğu konum itibarı ile bu tavrı ortaya koyabilecek kimler vardır, sorusu havada kalıyor.
Gün kralım sen çok yaşa, sana gelen bana gelsin belalım, türküleri ile savuşturuluyor.
Allah bizleri bu esaret ve zulümattan kurtarsın!
