Sabret azizim... Bu dünya bir han, koza değil. Hanın sahibi Yaradan’dır, sakın unutma. İyisiyle kötüsüyle zaten bir imtihandayız.
Yumaktan ağaç, düz baston çıkmaz. Her şeyden önce, sözlerinin arkasında dik durmayı öğrenmelisin, güzel dostum.
Ne bileyim ben... Herkesi düşününce, herkesin de beni düşüneceğini sandım. Meğer öyle bir şey yokmuş. Yanılmışım, güzel dostum.
Bazı dostlarımız, aslında sadece kendi çıkarlarını severlermiş. Bilen var mı? Dost mu kaldı derler artık. Herkes menfaati için sever olmuş. Kim olduğuna değil, ne verdiğine bakar olmuş insanlar, güzel dostum.
Şu güzel sözü unutma: Arada bir koy hayatını tartıya... Önce kim için ne ifade ettiğine, sonra da kimler için neleri feda ettiğine bak, güzel dostum.
Bizi yıkan şey hayat değil; dost sanıp da değer verdiklerimizdir. Bir de “O yapmaz” dediklerimize bak, güzel dostum...
Ne güzel bir sözmüş şu: “Bir insanı layık olmadığı yere koymak zulümdür.” Derler ya, güzel olan her şey gerçekten güzeldir, güzel dostum.
Gizli yarası olanın gözyaşı da gizlidir. Sanmayın ki herkes sizin gibidir. Unutmayın, her susan dertsiz, her gülen de gamsız değildir, güzel dostum.
Dostluk güzeldir, güzel dostum... Kırdılar mı seni? Sus... Her şeyi Yaradan’a bırak. İnsanlar böyledir işte; kimileri yalan, kimileri yılan... Azdırır adamı. Ama sen adam gibi kal, güzel dostum.
Kırdılar mı seni? Boş ver. Sen sus, Yaradan konuşsun. Gerçekten haksız yere kırdılarsa seni, gönlünü melekler savunsun. Ne beddua et ne de darıl, güzel dostum.
Hani bazı dost bildiklerin şöyle der ya: “Kimse kimseyi yanlış anlamıyor aslında. Herkes, kendine nasıl geliyorsa öyle anlıyor.” Hepsi buymuş meğer, güzel dostum.
Kimse kimsenin sırtındaki yükün ağırlığını bilmez. Herkes kendi derdini bilir. Her yaşayan sağ sayılmaz. Diri diri ölen var, derdini anlatamayan... Gülerek ölen de var, güzel dostum.
Kazanmak, dostlarını harcamak değildir. Elde ettiğin bir şey galibiyet ya da kazanç değilse, sadece yalnızlıktır. Her şeyi kazanmak adına, dostlarını kaybedersen çok geç olur, güzel dostum.
Biz kimsenin en sevdiği olmadık. İşlerine gelince “canım”, “ciğerim” olduk. İşleri bitince düşman, menfaatleri bitince unutulan olduk. Hiçbir insanı peşin hükümle yargılama. Gün gelir, yüzleşmek zorunda kalırsın; altında kalkamazsın, güzel dostum.
