Yan Dediler - YUSUF KONAK

Yan Dediler


Nere gitsem ben bu ,dostlar elinden

Kurdular tuzağı, gel,sen dediler.

Hiç anlamadılar, garip halimden

Ateş gösterdiler,gel,yan dediler.

 

 

Çağırdılar aha, senin, has yerin

Telaşlanıp korkma,aydınlık  önün

Öyle, bir çukur  ki, derin mi derin

Kuyu gösterdiler, gel,in dediler.

 

 

Düşe kalka gittik, çetin bir yoldan

Bir duman geldi ki,bilmem ki nerden?

Göz gözü görmüyor, tipiden kardan

Attılar dağlara, gel, don dediler.

 

 

Önce konuştular, övgü dizdiler

Parayı bulunca ,hep, yan çizdiler

Bir biri ardından ,kuyu kazdılar

Ben ,biz dedim onlar hep ,ben ,dediler.

 

 

Seninleyiz diye ,yemin ettiler.

Hatırı, gönülü yana attılar .

Bana verdikleri,sözden caydılar

Geçmiş olsun sana ,o dün dediler.

 

 

Uzun yıllar oldu,gurbette kaldım.

Sevgiyle,hasretle,özlemle doldum.

Bir kuş olup uçtum sılaya  vardım

Diken gösterdiler, gel, kon dediler.

 

Sömürdüler beni,ömür boyunca

Çıkar düşkünleri, çıkar bitince

Çekildiler yavaş yavaş usulca

Çaktılar selamı, bu son dediler.

 

 

Heybetli ,küheylan, kestane,doru

Parlıyor tüyleri, incedir beli

Kafa kontak ,azgın ,deli mi deli

Atı gösterdiler, gel bin dediler.

 

 

Şapur şupur, Yusuf kurbanın olam.

Hemi kuru kuru, kadanı alam.

Hem de tangır tungur ,yoluna ölem.

Feda olsun sana,bu can dediler.

YAZIYI PAYLAŞ!

YAZARIN SON 5 YAZISI
15Nis

Tedbirini Almayanlar Katildir

14Şub
12Ara

Öğüt

07Ekm

Doğanşehir'e Ağıt

15Tem