Doğanşehir'e Ağıt
YUSUF KONAK
Gecenin yarısı bir tufan geldi
Binlerce insanın canını aldı
Yıkıldı, devrildi, virane oldu
Doğup büyüdüğüm yer Doğanşehir
Çaresiz giderim, acım çok yeni
Ben depremzedeyim, bıraktım seni
Nolur hasretzede bırakma beni
Ara sıra selam sal Doğanşehir
Kayısılar bu sene çiçek açmasın
Kuşlar üzerinde keyfle uçmasın
Dostlar gitti diye bana küsmesin
İçimdeki ateş kor Doğanşehir
Ağlarım sızlarım bitmez kederim
Neyleyim boynumu büktüm giderim
Ben bu yaştan sonra sensiz nederim
Çekilir mi gurbet el Doğanşehir
Erken zamanda bu ayrılık yetsin
Rabbime niyazım bu çilen bitsin
Yaradanım seni payidar etsin
Sen Dünya durdukça dur Doğanşehir
Garip boynu bükük hüzünlü durma
Bu günlerde geçer umutsuz olma
Aklından fikrinden nolur çıkarma
Gitsemde gönlümüz bir Doğanşehir
Günlüp oynadığım bayram yerinle
Yemyeşil ovanla dağın karınla
Eski güzelliğin eski halinle
Bazı da rüyama gir Doğanşehir
Kar üstüne kanlı yaşlar dökerek
Yusuf'um bi çare ağıt yakarak
Geri dönüp dönüp sana bakarak
Gidiyorum hoşçakal Doğanşehir
