Ayazdayım, Kardayım
YUSUF KONAK
Aklımı oynattım dağlara düştüm
Tipideyim, ayazdayım, kardayım
Bin bir çile ile yolları aştım
Yetiş imdadıma inan zordayım
Dert sahibi oldum gayet hastayım
Kalbim, gönlüm kırık, daim yastayım
Azrail döşümde son nefesteyim
İçim daralıyor müşkül haldeyim
Dağlar arasında yalçın bir bayır
Önümde uzuyor, patika çığır
Ayak yalın, bel dört büklüm, yük ağır
Dikenli çakıllı, taşlı yoldayım
Gönül penceremi, aleme açtım
Divaneye döndüm ben benden geçtim
Tutuşarak yandım, kavruldum piştim
Alev alev yanan kızgın kordayım
O yandan bu yana, devirir beni
Taştan taşa çarpar, savurur beni
Çamurlu sularda, çevirir beni
Boz bulanık akan coşkun seldeyim
Yusuf'um bir türlü, bitmiyor çilem
Kimim kimsem yok ki yanına varam
Gelip geçenle, bir haber salam
Dert çeker gezerim, gurbet eldeyim
