Ben Okula Giderken…

Öğretim çok önemli ve bizler için önemlidir. Öğrenci okumak için okuluna gider. Öğrenci okula giderken dayak yemek için gitmez.  Hani derler ki sosyal medya yaktın beni. İşte öğrenci, öğretmen tarafından dayak yerken yandım dedim, yandım dedi.

Öğretmen 5. Sınıf öğrencisini koridor ortasında dövdü bunu herkes gördü ve ne hikmetse bazıları göremiyor. Yapılan bu çirkin saldırıyı şiddetle kınıyorum. İşte buda eğitimci olacakmış…

Yapılan bu saldırıyı asla tasvip etmiyorum etmem de mümkün değildir.

Ya ondan öncesi sınıfın içinde ne oldu da o yaştaki çocuğu bir öğretmen o hale getirdi. Suç kimde ve kimlerde. Suç öğrencinin mi yoksa öğretmenin mi yoksa öğrencinin ailesinin mi. Tabi ki burada yapılan çirkin saldırıyı öğretmen yapmıştır ve hiçte yakışmadı herkes gibi bizi de derinden üzmüştür.

Bizler aile olarak çocuklarımızı iyi yetiştirmeliyiz. Bizler çocuklarımızı iyi yetiştirmezsek sonucu sıkıntılı görülüyor. Bizler öğrencilerimizi yetiştirirken ne hikmetse okul koridorlarında kendi öğretmenlerinden dayak yiyorlar. Acaba bu şiddeti yapan bazı öğretmenler kendini ne zannediyorlar acaba.

Ya bizim zamanımızda ki o okul yılları. Bizler Öğretmenlerimize saygılıydık ve saygı gösteriyorduk. Okulda olan bitenler bile olurdu, ama evde bile söylemezdik her şey orada kalırdı. İşte okul öğrenciliği ve okul öğretmenliği vardı o dönemde. Bizler öğrenciler olarak okul önlüğümüzü giyerdik ve okula giderdik, Öğretmenimizde takım elbise ve kravatını takar okula giderdi.

Şimdiyse okullara bakıyoruz ne öğrenci olduğu beli nede öğretmen olduğu bellidir. Ne oldu bize? Bizler neden bu hale geldik ve bizi kim bu hale getirdi. Öğrenci Öğretmeni tanımıyor, öğretmen öğrenciyi tanımıyor.

Bizler o eski günlerimizi arıyoruz. Bizler o eski okul döneminde ki kıyafetin olmasını istiyoruz ve arıyoruz. İlkokul öğrencileri okul önlüklerini giyerdi, Orta ve Lise öğrencilerinde takım elbise giyerdi. İşte o dönemde öğretmenlerde takım elbise ve kravatını takardı ve yine tıraşını olurdu okuluna gelirdi. Nerde kaldı o eski günlerimiz. Hani bir türkü vardı, Verin benim gençliğimi…