Yaşamak...

Herkes kendince yaşıyor hayatını. Kimi ekmeğinin peşinde kimi bitmeyen kibrinin. Kimi merhametinin kimi bitmeyen kin ve nefretinin. Sevgiyi bulamayan kalpler gibi doğruyu bulamayanlarda var hayatta. Zengin ve makam sahipleri gerçek dostluklardan mahrum, işi gücü olmayanlar da ekmeğine katık bulamadan yaşıyorlar hayatı.

Aslında herkes imtihanda ama farkında değil. Liyakatsiz makamlar, haksız kazançlar, sevgisiz hayatlar hayatımızı zorlaştıran en büyük nedenler. Tadı yok ki hayatın. Adamı olanın makamı, makamı ve gücü olanın söz sahibi, garibanların zorluklar karşısında çaresiz kaldığı bir hayatı yaşıyoruz. Her şeyi kendine layık ve hak gören kibir sahipleriyle de aynı havayı teneffüs ediyoruz, maalesef.

Kalabalıkların içinde yalnızlığı, yalnızlıklarda ise çaresizliği yaşıyoruz. Artık insanların güvenilirliği kart limitleriyle orantılı olarak iniş ve çıkış gösteriyor. Sevinçlerimizde hüzünlerimizde artık zata mahsus. Menfaat yoksa paylaşmakta yok maalesef.

Parkların çocuksuz, çocukların oyunsuz kaldığı zamanları yaşıyoruz. Kadınlarla çocukların türlü işkencelere ve cinayetlere kurban gittiği bir dünyada yaşıyoruz.

Artık insanlar çok değişti. Artık yağmur mevsimleri yok. Eski soğuklarda kalmadı, aslına bakarsanız sözüne sadık insanlar da (aslına bakarsanız) ama “biz yok denecek kadar azaldı” diyelim.

Dünyaya dair beklentisi olan insanlar azaldı. Hayallerde yok artık, beklentilerde. Belki de artık insanlara güven kalmamıştır. Sevgisiz ve saygısız bir dünyada liyakatsiz ve haksızlıklarla dolu bir hayatı yaşıyoruz. Güçlünün yanında olanların haklı, korkak ve kaypak olduğu zamanlarda yaşıyoruz.

Bir hayalim var! Ehil kimselerin makam, merhamet sahiplerinin para, hak sahibinin güç sahibi olduğu, herkesin güvenle yaşadığı bir dünya da buluşmak üzere.

Selam, Saygı ve En Kalbi Dualarımla…