Karacaoğlan’ın dediği gibi; “Üryan geldim gene üryan giderim, Ölmemeğe elde fermanım mı var? Azrail gelmiş de can talep eder, Benim can vermeğe dermanım mı var?” diyenlerdenim.
Hayata belki de geldiği gibi gidecek olanlardanım. Bazen “neyin var yok” diye soranlara “Allah’ın emaneti olan 3 kıymetli evladım, birde onur, şeref ve haysiyetim var. Bütün mal varlığım bu” diyorum. Kısaca olanım bu kardeşim. Mal, mülk, makam saltanat isteyenlere aittir. Yani gelip geçici hevesler peşinde değiliz. Bizler saltanat peşinde koşmaktan değil inandığımız davada bir zerre olmaktan şeref duyanlardanız. Allah’a sonsuz şükürler olsun ki kimseye tepeden bakacak şekillere girmedik. Bizler sonsuzluğun sahibinden başka kimseden asla dünya malı istemeyenlerdeniz, istemeyiz de inşallah.
Biz hayatı, inandığımız ve sahip olduğumuz değerlerimizden taviz vermeden yaşadık. Yolumuzdan şaşmadık, kanmadık, kandırılmadık. Varsa kandığımız bir şey o da Allah içindir. Gerisi boştur. Bizler rükû ve secdeyi mal, mülk makam için değil, Allah için yapanlardanız. Kalan ömürde de Rabbim yolumuzdan şaşırmaz inşallah.
Günübirlik siyasetlerin, günübirlik hedeflerin ve günlük menfaatlerin adamı asla olmadık. Bizler Vatan, Bayrak ve Şehadetin peşinde koşmayı en büyük menfaat saydık. Çok şükür ki bizler rızkın Allah’tan olduğuna inananlardanız. Hep daha fazlasını değil, helalini isteyenlerdeniz. Bulunduğumuz yerlerde de hiçbir zaman kimseye yüksekten bakmadık. Ben şuyum buyum asla demedik, demeyiz de inşallah. İnançlarımız ve değer yargılarımız haricinde vazgeçemeyeceğimiz hiçbir şey yoktur.
Günümüzde malıyla veya makamıyla övünenler, kendini bir şey zannederek insanlara tepeden bakan niceleri var. Onlara büyük üstad Nasrettin hocanın nevi şahsına münhasır bir hikayesiyle seslenerek yazımı sonlandırmak istiyorum.
Hoca’ya sormuşlar:
-Kimsin? diye.
Hoca,
-Hiç, hiç kimseyim.
Dudak bükülüp önemsenmediğini görünce, Hoca dayanamayıp sormuş:
-Sen kimsin? diye.
-Mutasarrıfım demiş adam kabara kabara.
-Sonra ne olacaksın? diye sormuş Nasreddin Hoca.
-Herhalde Vali olurum deyivermiş adam.
-Daha sonra?.. diye üstelemiş Hoca.
-Vezir demiş adam.
-Daha daha sonra ne olacaksın?
-Bir ihtimal sadrazam olabilirim.
-Peki ondan sonra?
Artık makam kalmadığı için adam boynunu büküp,
-Hiiiç demiş.
Hoca,
-Daha niye kabarıyorsun be adam, ben şimdiden, senin yıllar sonra gelebileceğin makamdayım.
Bizim olanımız bu çok şükür…
Sevgiyi, Saygıyı özellikle de haddini bilen; Onur, Şeref ve Haysiyet sahiplerine!
Selam, Saygı ve En Kalbi Dualarımla…
