Küçüğüm, güzelim, masum yavrum, Eylül’üm, Leyla’m, bizleri affedin…
Maalesef dünya çok kötü oldu. Maalesef dünya yaşanılmaz bir hal aldı. Maalesef dünyada sizler kadar masumu, sizler kadar güzeli kalmadı. Maalesef dünya art niyetli insanların yaşadığı, kanı bozuk şerefsizlerin kol gezdiği, şehvet düşkünü müsveddelerin siz masum sabilerin peşine düştüğü çok çirkin ve yaşanılmaz bir hal aldı.
Küçüğüm… Sizlere en büyük değeri Peygamber Efendimiz (SAV) verdi. O, siz masumları sırtında gezdirirdi. O, sizleri sevmeyenleri sevmezdi. O yüzden biliyorum ki bu dünyada onların alacağı ceza ne olursa olsun, yarın mahşerde sizlerin haklarını en başta Peygamber Efendimiz (SAV) koruyacak. Sizlerin adına Hakka davacı olacak. Bizlerin yapamadığını O, yapacak.
Küçüğüm… Bizler çok duyarsız bir topluluk olduk. Kim bilir belki de Batılaştık. Kim bilir belki de Ülke olarak giremediğimiz Avrupa’ya topluluk olarak girmişizdir. Akrabaların, komşuların birbirinden bihaber olduğu, dostlukların ve arkadaşlıkların tükendiği günlerden geçiyoruz. Günümüzde tok olanın açtan haberi yok. Böyle bir günde hangimizin Leyladan, Eylülden ve dahi nicelerinden haberi olabilir ki.
Küçüğüm… Çoklu evlerin, yan yana ve üst üste yığıldığı ahir zamanlardan geçtiğimiz günlerde sizleri unuttuk. Bizlerin tek derdi oturduğumuz makamlar, içinde yaşadığımız şatafat dolu evler, son model arabalar ve bankada hesabını bilmediğimiz paralar oldu. Hep daha fazlasını istedik, sonunun iki metre bez ve bir avuç toprak olduğunu bilerek.
Küçüğüm… Bizler çıktığımız yolda sadece kendi menfaatlerimizi düşünür olduk. Bize dokunmayan y… bin yaşasın diyen bir topluluk olduk. Menfaatlerimiz için her şeyi mubah saydık. Aman bize bir şey olmasın diye haksızlıklar karşısında susan dilsiz şeytan olduk. Biz hakkını aramayan, yarın daha iyi olabilmek için bu gününü satan olduk. Biz mutasyona uğradık. Masum gözlerinizle baktığınız güzel dünya maalesef kalmadı, bizler bitirdik.
Küçüğüm… Bize emanet edilen ne dünyaya nede sizlere sahip çıkamadık. Çünkü biz, doğruların değil menfaatlerin peşindeyiz. Doğru ve dürüst amcalar, teyzeler birer birer gittiler. Bizler maalesef sizleri şerefsizlerden koruyamadık. Gün geçmiyor ki kayıp bir masum haberi almayalım. Gün geçmiyor ki bir taciz, bir kadın cinayeti haberi almayalım. Biz nasıl duyarsız bir topluluk olduk, şaşırıyorum.
Eylül’üm kara gözlüm, Leyla’m boncuk gözlüm sizleri asla unutmayacağım. Katilleriniz en ağır cezaları alana dek haklarınızı arayacağım. Kimseye gücüm yetmese de, karınca misali “Hani bu yolda ölürüm ya” diyor ya, bende en azından yazacağım, yazacağım, yazacağım. Kaç kişiye ulaşırım. Kimler yazımı okur, kimler sesimi duyar bilmiyorum. Ama inanın susmayacağım. Biliyorum ki Cennetin en güzel yerindesiniz…
Küçüğüm… Ruhunuz Şad Olsun…
