Her Şey Olabilirsiniz…

İnsan hayatta her makama gelebilir. Her alanda görev alabilir. İnişli çıkışlı bir grafik çizebilir. Ama adam olmak, olabilmek farklı şey, arkadaş. O yüzden bugün yazıma bir kıssa ile başlamak istedim. Aslında yazdığım yazılar yaşadığım olayların parçasıdır. Bazen inancımı, bazen de etkisi altında kaldığım olayları öne çıkarır, ara sırada insan olmanın etkisiyle güncel konulara duyarsız kalmadığından o konu üzerine yazmışımdır. Bugün ki yazı da öyle bir şey işte. Buyurun kıssaya.

Adam oğluna hep “Sen adam olamazsın” dermiş, oğlu da “İleride göreceksin nasıl bir adam olduğu mu sana göstereceğim” der babasına. Aradan yıllar geçer delikanlı okur ve bir ile vali olur ve vali olduğu gün yardımcısına emir verir babasının ismini vererek; “Git falan köyde bir adam var onu alın getirin” der. Emir demiri keser misali valinin yardımcısı Valinin babasını apar topar alıp getirirler, babasının içeri girmesiyle oğlu babasına baba; “Bana adam olamazsın diyordun bak ben vali oldum” der. Babası, “Oğlum ben sana vali olmazsın demedim ki, adam olamazsın dedim. Adam olsaydın babanı ayağına getirmezdin” der, oğluna.

Tabi ben kimseye adam olamazsın demem. Böyle bir söylem haddim de değildir, hakkım da. Ama adam olamayan, kendini bilemeyen, bulunduğu yerden bile yüksekte olan o kadar çok kişi var ki etrafımızda. Akıllara ziyan. Belli bir güce sahip kişinin önünden de ardından da geçilmiyor. Adam kendini güç sanıyor, ben diyor, paylaşmayı bilmiyor. Bir yere baş olanların, gücü elinde bulunduranların yürüyüşü bile değişiyor. Rabbim bizlere vazgeçemeyeceğimiz hiçbir şeyi nasip etmesin.

Hâlbuki, İnsan yükseldikçe alçalsa, mütevazı olsa, paylaşmayı bilse, aslında bulunduğu makamda yükselecek. Çevresinden tepki değil, saygı görecek. Benlik kimleri yakmamıştır ki, firavun ve nemrut bunlara en bilindik örneklerdir. Ben şuyum diye söze başlayanlar aslında hiçbir şey olamamış kimselerdir. Çünkü benlik yaratan Allah’a mahsustur. Her şey O’na aittir, kul olan bizler sadece emanetçiyiz, o kadar. Ötesi yoktur.

Bazı kul takımı vardır ki, efendisine hep padişahım çok yaşa der. Doğru padişah çok yaşasın, yaşasın ki halkını da yaşatsın. Orada da benlik olmasın. Biz olsun. Yüce dinimiz İslam ne diyor, “yediğinden yedireceksin, giydiğinden giydireceksin” Öyleyse varlığı da yokluğu da paylaşmayı bilmeliyiz. Bunu Yüce Allah emrediyor, Allah’ın emrine karşı çıkma lüksü de hiçbirimizde yoktur, olamaz da. Bizler kuluz, sadece Allah’a.

Bizlerin makam sahipleriyle hiçbir derdi yok. O makamlara nasıl geldikleriyle de ilgilenmiyoruz. Kazançları helal midir haram mı onunla da ilgimiz yoktur. Ama şunu biliyoruz ki haksızlıkla elde edilenin bir hesabı vardır, olmalı da. Gideceksin adamını bulacaksın, koltuğu kapacaksın bunu da kendine hak göreceksin. İşte biz buna karşıyız. Koltuklarda oturan vatandaş eğer orayı hak etmiyorsa, işte ozaman konumunu kaldıramıyor, şekilden şekle giriyor, emri altındakilerinde motivasyonunu düşürüyor. Umutlar tükeniyor. İşte bu noktada biz diyoruz ki, kimsenin umutlarını tüketmeyin.

Güç sahipleri güçsüzleri unutmasın. Kendisi yağ bal yerken emri altındakileri kuru ekmeğe muhtaç etmesin. Paylaşmayı bilsin. Bir koltukta oturan kendini büyük görüp talimat varı konuşmasın, kararları birlikte alsın, en azından nezaketen. Bu durum kendisine kaybettirmez, artı olarak kazandırır. İşveren, Tüccar, Tacir, İş adamı, Müdür, Başkan, Vekil göreviniz ve makamınız her ne ise sizlere acizane tavsiyem mütevazı olun. Demokrasiden yana olun. İnanın kazanan siz olursunuz.

Her şey olabilirsiniz buna hiçbir itirazım yoktur. Ama ben demeden, insanları kırmadan, incitmeden, tüketmeden, ötekileştirmeden lütfen.

İnsanı yaşatın ki Devlet yaşasın.

Selam, Saygı ve En Kalbi Dualarımla…