HEYAT PAHALIĞİ!
HAMZA ATLI
Diyarbakırlı can bir dostun çok sevdiğim şivesi ile yaptığı ifadesini başlığa taşımak istedim.
Dayım Şerif Akduman'ın tabiri ile "para artık gazete kâgıdından farksız".
Dayımın veciz ifadesi halimizi anlatmaya yeter de artar bile.
İnsanlar, hele de emekli ve asgari ücretli kitle inim inim inliyor desek az olur.
Yazık, günah bu insanlara.
Yukarıda kendini 'rezzak' olarak konumlandıran insanlar bu gariplerin ekmeği ile oynuyor.
Gariplerin kanını emmeye doymuyor.
Sivrisinek, sülük gibi, hatta daha da ötesi kene misali yapıştılar garibin canına.
"Sivrisinek de vicdanlı yeğen" diyor dayım.
O bile doyuyor ve terk ediyor.
Bıraktığı acı ise bir noktada geçiyor.
Kodamanları zenginleştirip, garibanları onlara "köle" yapan bu düzenin nesini sevelim?
200 bin tl maaş alan, hayatı beleş yaşayan, tek görevleri arada dalaşmak olan bir kitle insanların geleceğini ve gününü belirliyor.
Ne kadar acınası bir haldeyiz!
Ve işin kötüsü bu gariban kitle bunu hak ediyor.
Hem sitem ediyorlar, hem bu düzeni tasvip edip beğeniyorlar.
Lafa gelince 'Suriye, Irak gibi mi olalım' diyorlar.
Biz niye Kanada, Avusturalya, İsveç vs gibi olmayalım?
Sanki bizim derdimiz Suriye gibi olmak!
Gayemiz ve hedefimiz buymuş gibi cahilane karşılık buluyor havada uçuşan mantıklı cümlelerimiz.
Gel bu kitleye, sosyal adaletten, hukuktan bahset!
E Avrupa mı iyi, onlar da arapları sömürüyorlar.
Kastettikleri siyahi kitleyi zenci değil, arap olarak tanımlıyorlar.
Ve biz bu kitleye birşeyler izah etmeye çabalıyoruz.
Biz Avrupa'nın siyahi coğrafyayı sömürmesini tasvip etmiyoruz.
O ayrı mesele, bu apayrı bir konu!
Gel de bu halinden memnun kitleye anlat bunu!
Bir kez sosyal medyada okumuştum.
"Halinden memnun olandan memnuniyet vergisi alınsın" demişti vatandaşın biri.
Vallahi alınsın!
İdris dayımın dediği gibi, kim razı değilse gözü çıksın!
2016'da yaptığım, asrın felaketinde kaybettiğim evimi o vakitler belki de sadece 50 bine yapmıştım.
Şimdi aynı evi 1 milyona yapamazsın!
Bu nasıl bir uçurumdur.
Bu nasıl bir ekonomik çürüme!
Paranın para olduğu zamanlar geride kaldı.
Gazete kâgıdı daha değerli!
