Eş Başkan Değil Dost Başkan!

Malatya'mızın ses getiren kalemlerinden Mahir Temur'u bilirsiniz.

Battalgazi İlçe Başkanı Basri Kahveci için "eş başkan" yakıştırması yapmıştı bir yazısında.

Nihayetinde gazeteci adam, yazar, yakıştırır.

Hakaret olmadığı sürece herkes her fikri savunabilir.

Lakin Mahir abinin bu söylemi çoğu insanın hoşuna gitmemişti. Sitemler bayağı fazlaydı.

Çünkü "eş başkan" ifadesi bir illegal(!) partinin argümanıydı.

Hdp'li belediyeler tarafından kullanıldığı içindir belki, bu ifade sevilmiyor, kulağa nahoş geliyor.

Mahir beyin bu ifadesi her zaman aklımdadır.

Bu yazısından sonra Basri Kahveci ile Osman Güder'in samimiyetini daha iyi gözlemleme fırsatı doğdu bana.

O fırsattan ve akabindeki gözlemlerimden sonra bende ikiliye "dost başkan" ünvanını reva görüyorum.

Biri iktidar partisinin ilçe başkanı, diğeri ise iktidar partisinden seçilen belediye başkanı.

Osman başkan partiden gelen "emektar" bir isim.

Teşkilata yabancı değil, benimsemiş, içselleştirmiş.

Bence ikisi mükemmel bir kombin!

Tencere, kapak misali...

Şaka yapmıyorum!

Birbirlerini ezip geçen, birbirlerini rakip olarak görüp ayak oyunlarıyla birbirlerini alt etmeye, karalamaya çalışan başkanlarda mevcut.

Böyle olması daha mı iyi olurdu sizce?

Partinin belediye, belediyenin de parti üzerinde etkisi nasıl olmasın?

Bugün insanlar belediye kadar partiye de gidip dertlerini izah etmiyorlar mı?

İnsanlar çözümü partide de aramıyorlar mı?

Arıyorlar değil mi?

Peki birbirine "küs" gibi davranan belediye ve partinin bu topluma hizmet üretmesi zahmet ve zor olmaz mı?

Bence olur...

Bunu başka ilçelerde görüyoruz.

Belediye başkanları partinin ilçe başkanını kendisine "rakip" olarak görüyor olmalı ki neredeyse konuşmayacaklar!

Zorunlu olmasa bir araya gelmeyecekler!

Bunun da baş sorumlusu belediye başkanlarıdır!

Koltuğun sıcağı beyinlerini kavurmuş olmalı ki, kendilerini makama kavuşturanın parti olduğunu unutuyorlar!

Mahallelerinde muhtarlığa girseler seçilemeyecek adamlar "iktidarın gücü ve oyuyla" başkan oluyorlar.

Sonra da geldikleri yeri unutup, partilerine adeta sırt çeviriyorlar!

Bu nedenle Battalgazi ekibini kutluyorum.

Osman Güder ve Basri Kahveci'ye "helal olsun" diyorum.

Hergün, her organizasyonda, her buluşmada ve hizmet yarışında bir aradalar.

Osman başkanı tekrar ve ayrıca kutlamak isterim. Zira kim olsa "acaba" der, muhabbetten ve samimiyetten imtina ederdi. Oysa Osman başkan her işine Basri beyi katmaktan, her muhabbete ortak etmekten zerre kadar çekinmiyor.

Takdire şayan...

Vesselam...