Zulmün Karanlık Yüzü

Zulüm karanlık bir kuyudur, daha zalim olanın kuyusu daha korkunçtur, der Hz. Mevlana. Zalim yaptığı zulümlerle usul usul kendi kuyusunu kazmaktadır. Yapılan her zulümle karanlık kuyusunu daha da derinleştirir zalimler. Şöyle devam eder büyük bilge:

  “Ey haksızlıkla kuyu kazan! Bil ki kendin için bir tuzak hazırlıyorsun. İpek böceği gibi kendi çevrene koza örme. Kendin için kuyu kazıyorsun! Bir mazluma karşı elinden bir zulüm çıktı mı, o zulüm bir ağaç olur, o ağaçtan zakkum biter.”

    Korkuyla, çaresizlikle, eziyetlerle zulmün bin türlüsünü yaşayan mazlumların ahı arşı ala da yankı bulur. Elbet bir gün zalimlerin çok güvendikleri güçleri, kuvvetleri de yerle bir olur. Zulümle inşa ettikleri kendi kuyularıdır ve zamanı geldiğinde o kuyuda yaptıklarının cezasını çekeceklerdir. Yine Hz. Mevlana hatırlatıyor bize ilahî adaleti:   

 “Zayıfları sen savunmasız sanma, Kur’an’dan; ‘Allah’ın yardımı gelince’ sûresini oku! Sen bir fil bile olsan düşmanın senden ürküp kaçsa, ebabil kuşlarının cezası seni de gelir bulur. Ez cümle Zulümle abad olanın Ahırı berbat olur. Selam ve dua ile.