Acısıyla Tatlısıyla Ne Çabuk Geçmiş Zaman....

Her şey dün gibi hatırımda...

Ne çabuk geçiyor zaman.

En vaz geçilmez sandıklarımızdan vazgeçtik.

Kimleri kaybettik. Kimleri kazandık...

Bitmez sandığımız her şey acı veya tatlı bir şekilde bitiverdi.

Kimi zaman en yakınımızı kaybettik.

Kimi zaman dünyaya gözlerini açan bir yavrunun sahibi olduk.

Kimi zaman tükenişleri yaşadık, kimi zaman sabredişlerimizdeki mükâfatları gördük.

En güvendiğimiz kişilerin güvenilmez olduklarına şahit olurken, bir yandan da vefa borcum var sana diyen insanları kazandık.

Ne çok acı ve tatlı günleri geride bıraktık..

 Emek verdiğimiz her şeyin gözlerimiz önünde savruluşunu gördük.

Çevremizdeki güzel insanlardan istifade ettik.

Sevdiğimiz toplumda değer kazanmış verimli şahsiyetleri kaybedince yıkılışlarımızı gördük.

Kıymetli okurlarım!...

Adem oğlu bin yılı da yaşasa ve geride bir bin yıl bıraksa yine de hayata dair öğreneceğimiz yüzlerce şeyler olacağından hiç şüphemiz yoktur, bu döngü böyle devam edeceğini hepimizde çok iyi biliyoruz.

Yaşamımız boyunca hiç bir şey yüzde aynı göründüğü gibi olmamıştır.

Ve yine aynıda olmayacaktır.. 

Bu şartlar bize  kimseye güvenmemeyi de öğretti..

LAKİN güzel insanların varlığını da görmemizi sağladı...

Bu durumlar ancak    yaşanmış    tecrübeyle   ortaya çıkıyor..

Oysa Yaşamak ve yaşatmanın ne kadar huzur ve mutluluk verici bir eylem olduğunu herkes yaşayarak hissetmeli diye düşünüyorum..

Bu hayatta şunu herkes öğrendi diye düşünüyorum.

Maddi gücün, makamların, mevkilerin insanlara hiç bir şey kazandırmadığını yaşadık ve gördük.

Nice emek verdiğimiz olgular bir yıldız gibi kayıp gittiğinde bunu daha da iyi anladık.

Aslında her şeyi  Yavaş yavaş öğreniyoruz..

Günlerden çocuklu yıllarım muhterem babam şahsıma anlattığı nasihat dolu tercümelerinin vakti geldikçe tek tek ayika çıktığını görüyorum artık.

Yaşayarak öğreniyoruz.. 

Komşularımızın  bize ihtiyacı olduğunu..

Yüzünüzdeki çizgilerin ne anlama geldiğini, bir insanı dinlemeyi, anlamayı, nasihat etmeyi her şeyi öğreniyor insan..

 Camın önüne gelen bir kuşun yemeğe ve su ihtiyacı olduğunu anlıyor iste

Merhameti, insanlığı, hak ve hukuk içinde Dosdoğru yaşamayı öğreniyor insan.

Sorumluluğumuzun ne büyük olduğunu öğreniyoruz...

Mevlana nede güzel anlatmış...

Her şey vaktini bekler

Ne gül vakfından önce açar.

Ne güneş vaktinden önce doğar.

Bekle senin olan sana gelecektir...

Her zorluğun sonunda doğan bir ışık vardır...

Kıymetli okurlarım gelecek ömrünüz geçmişinizden hayırlı olmasını diliyorum.

Bu duygu ve düşüncelerimle herkese saygı, sevgi ve hürmetlerimi sunuyorum.