Taş/Akıl/Ot...

Gürbüz gecelerin yosun tutmuş şaşı akıllısı.
Hançer girse beynine ot toplayan keçi kıllısı.
Üzerlik tohumu kadar faydasız bir sıcak aşa.
Anlamaz sözden, felsefeden siz anlatın taşa.

Dirgen gibi geçirgen kamu malına azgın dişi.
Sadece sayılardan ibaret, ortada yok bir kişi.
Onbir rakamdan oluşan kayıtlı, arsız gevende.
Kafa mermer, el balyoz, kabahat onu sevende.

Satır satır okutsan erdemleri, bir tutam ot ister.
İnanmaz hiçbir güzelliğe, bütün dünyayı göster.
Duyguları bataklıkta yeşermiş, kaktüs yaprak.
Beyin, gereksiz vaazdan çamurlaşmış toprak.

Yasa, hukuk olmayan yerde kesilir kırk harami.
Kamu önündeyse, mazlumlar için sahte hami.
Tüm ırmaklar toplansa yıkayamaz elindeki kiri.
Size öğüt, ot verir, parsa toplamaktır aklı fikiri.

Bir deriniz kalsa bedenden, göz koyar akbaba.
Çok yalanmış çöplüklerde, gagası olmuş taba.
Taşları söker kadim insani sınırlardan, eşkiya.
Yüz aşınmış, zift köseleden berice, yok bir ziya.

Gözyaşı hazır askerdir avında, çift derili timsah.
O ve avanesine tüm serbest, mazluma yassah.
Bekler insanlık, uzaklardan kör umut, sebepsiz.
Taş, akıl, ot harekete geçince, durmaz edepsiz.

Elmas uçlu bir kalem alıp, kesmeli buzlu camı.
Görünür belki, güzellik, hoş insanların tamamı.