Bir gülü koklar gibi girmek gönül bahçelerine
Su gibi aziz, ekmek kadar leziz yaren sohbetlerine
Dokunmak, koklamak, sarılmak, öpmek…
Yaşamak; özlemin olmadığı yerde
Gitmek istiyorum
Kelepçelerim asi
Zincirler inat
Eşkıya yalnızlık ruhuma azap
Şu sessiz sokak
Şu sakin ev
Üstüme gelmekte
Oysa bahar düşmüş ovalara
Ağaçlarda, kuşlarda binbir hüner
Birazdan ağustos böcekleri de öter
Eser yüce dağdan yedi çeşit rüzgâr
Parmaklarım buz tutar
Hasretimi dindiremezler
Toprağı özledim
Yağmuru, karı, rüzgârı
Ayaklarımı sulara salmayı
Vapur sesini
Korna sesini
Kalabalıkların uğultusu bile özlenirmiş meğer
Kaç zaman oldu görüşmeyeli?
Bu yalnızlık kuyusunda kova kova biriktirdim ümitlerimi
Güneşin, gecenin içine düşmesi gibi
Bir sevdiğinin ferahlatan gölgesi
Siler üzüntülerimi
İşte o an
Üşüşür öksüz sevdalarıma vuslat sevinçleri.
Hey! Kuşlar, kelebekler!
Özgürlüğün kanadındakiler!
Çekin beni yukarı!
Çekin önümden duvarları!
Yaşamak istiyorum
Özlemin olmadığı yerde
