Anne - YUSUF KONAK

Anne


Aylar, yıllar geçti yüzün görmedim

Daha çok mu boyun, bükeyim anne

Gecem gündüzüm yok, dilimde ismin

Sensiz bu dünyayı, neyleyim anne

 

Gezerim biçare, kimsesiz garip

Ne haber alırım, ne de bir mektup

Gönül istiyor ki, bir gün su olup

Olduğun tarafa, akayım anne

 

Sensiz bu yaşantım, gurbette sürgün

Hüzünlü yüreğim, hayata küskün.

Hediye diyerek, mendilin gelsin

Akan gözyaşlarım, sileyim anne.

 

Evladın yanağın, dizine koysun

O pamuk ellerin, alnıma değsin

Dert yumağı başım, huzurun bulsun

Merhamet deryanda yüzeyim anne.

 

Dünya bana zindan, hayat derbeder

Geçmiyor günlerim, ızdırap keder.

O şefkat bahçenden, bir çiçek gönder

Alıpta başıma, takayım anne.

 

Sana kavuşayım, dua et bana

Alayım rüzgârı, yeli arkama.

Açıp kanatlarım, senden tarafa

Ulu kartal gibi, uçayım anne.

 

Aklımdan, fikrimden çıkmıyorsun hep

Her gece yatarken, niyazlar edip

Ona da razıyım, rüyamda görüp

Nazik ellerinden, öpeyim anne.

 

Belki bir gün çıkıp, gelir mi diye

Hep dönüp bakarım, karşı dağlara.

Hakkını helal et, ne olur bana

Ahrete huzurlu, gideyim anne.

 

Yusuf’um ziyaret etsin, insanlar

İkimize gelsin, aynı dualar.

Kabrimiz yan yana, deşip kazsınlar

Orada da kokun, alayım anne.

YAZIYI PAYLAŞ!

YAZARIN SON 5 YAZISI
15Nis

Tedbirini Almayanlar Katildir

14Şub
12Ara

Öğüt

07Ekm

Doğanşehir'e Ağıt

15Tem