Özlemler, İnsanlar, Umutlar…

Durdurabilir misiniz zamanı, var mıdır mümkünü, alabilir misiniz mesela ahde vefayı; kıyıdan köşeden göz önüne. Sevginin saygının karşılıksız olduğu, üzerindekilerin yamalı, ama gönlü tertemiz, tek yüzlü insanların bulunduğu, hani hep özlediğimiz eski ama içimizde hiç eskimeyen zamanlara.

İnsan arıyor kendini bilmeden içinde ki kendini yıllarca, aradığını elbet bulacak ama bir aynaya bakabilse, ‘inanıyorum’ diyor Allah’a, nedense rızkından endişeli, oturduğu yerden kalksa, ya da doğruları söyleyebilse, belki birçok şey kaybedecek ama kendini bulacak.

Hep bir şeylerin fazlasını istiyor, kendi bile bilmeden, kazandıkça kazanıyor ama bilmiyor ki yemeye nasibi var mı? Mal artar elbette ama idrak edebilse rızkı takdir ilahi neyse O. Her şeyi, herkesi özellikle de bir daha ele geçiremeyeceği zamanı kaybediyor, kaybettiklerinin farkına bile varmadan.

İnsanoğlunun mal için, makam için, kısaca kıytırık bir dünyalık için pazara çıkarıp sattıklarını yazmaya dilim varmıyor. Zaten neleri sattıklarının bir farkına varabilse! Ah bir varabilse! Şöyle bir silkinip kendine gelecek, değmez asla değmezmiş diyerek hem kendine hem de hayatına çeki düzen verecek. Her şey onun için güzel olacak.

Aşık Veysel’e ‘Dünyadan ne anladın’ diye sorulunca Üstad; ‘Say ki koca Pazar dolandım. Üç metre bez aldım gidiyorum’ demiş. E, dünya bu ne bekliyoruz ki! Herkes pazara çıkıyor, bir şeyler alıp satıyor maksat kazanmak, maksat ihtiyaçlarını gidermek. Kimisi tarlada yetiştirdiği ürününü satmaya geliyor pazara, kimisi ne bileyim işte sizler anladınız. Anlamayanlara söylüyorum; İnsan yaratılmışların içinde en şerefli varlıktır, arkadaş.

Hep bir şeyleri özlüyoruz. Hep bir şeyler umut ediyoruz hayattan. Çocuklarımıza mutlu yarınlar, yaşanabilir bir dünya bırakmak istiyoruz. Bütün bir dünya meşgalemizde bu değil mi? Zor değil arkadaş, bırakın birilerini düzeltmeyi, kendinizden başlayın; Yaradan Allah’ın emrine uyun, Peygamber (SAV)’ın sünnetine, gerisi inanın mükemmel olacak. Tahmin bile edemeyeceğiniz yerlere gelecek, siz bile kendinize şaşıracaksınız.

Onur, Şeref, Haysiyet, Dost ve Arkadaş; bunlar insan olan insanın hazinesidir, harcanmaz. Kazanmak için ömrünü heba edersin, kaybedersen kendini. Mal makam dünyaya meyledenlerindir. İçinde dünya sevgisi olmayanlar için bir kıymeti harbiyesi yoktur. Yaşamının merkezinde insan olan insan asla kaybetmez. Allah’a çok şükürler olsun ki bizim için de insan önemlidir, gayrısı boş.

Seviyorsanız sevilin, değer veriyorsanız değer görün. Gönlünüz, yüreğiniz, yönünüz hep sevgiden, doğruluktan ve insanlıktan yana olsun. Hayalleriniz hayatlarınız olsun.

“Dünyada çok şey olmak kolay da, İnsan olmak zor” demiş, Yaşar Kemal.

Selam, saygı ve en kalbi dualarımla...