Büyük ailelerden çekirdek ailelere, nice dostluklardan yalnızlıklara giden sanal bir hayatın esiri olmuşuz adeta. İhtiyaç halinde aradıklarımız, her zor zamanlarda yanımızda olanlardır aslında. Ama insan kadar vefasız bir varlık yok bu dünyada.
Dün aşağıdan baktıklarını bugün yukarıya çıkınca unutan bir insan görüntüsü oluştu günümüzde. Çoklu binalardaki yalnızlık ise anlatılamaz. Sanki seslerini duymayalım diye telefondan atılan kısa iletilerde kutlanan Cumalar, kandiller Bayramlar. Bunu yapanlardan biri de benim ki en acısı da bu. Yaptığı yanlışlıklara rağmen birde yazmak, en büyük yüzsüzlük olsa gerek ki peşinen kabul ediyorum.
Nefis denen mahlûkat sizler gibi bende de mevcut maalesef. Değişime kendimden başlamak istiyorum ama ben ters istikamette değişiyorum. Sosyal medyadan yapılan cenaze haberlerine yorumda başsağlığı vermek artık günümüz taziye sistemi oldu ki bende dâhil elbette. Düğün davetiyesi karşılığında yorumda çiçek göndermek en masrafsız hediye olsa gerek.
Akıllı olduğu iddia edilen telefon ve tabletler elimizde olduğu sürece biz daha çok yalnız kalacağız. Bayramlarda bile komşu ziyaretleri kalmamış. Düşünce ve duygularımızı küçük dijital karakterlere mahkûm etmişiz. İnsan olmak ağlamaktır, gülmektir, üzülmektir, sevinmektir, dijital karakterlerle ne işimiz var ki.
Yalnız kalanlar, korkudan kalabalıklaşanlara inat en doğru insanlardır diye düşünüyorum. Onlar, doğru söylediklerinden, dik durduklarından, kimsenin önünde eğilmediklerinden, yalnız kalmışlardır. Haktan uzak, haksızlığa boyun bükenler hep çok gibi dursalar da aslında yıkılmaya hazır bir duvardır aslında. Sadece sahte yüzlerden oluşan bir kalabalıktır.
Duygularımı en güzel şekilde anlatan Nazım Hikmet’in dizeleriyle yazıma son vermek istiyorum.
EY benim iyimser hallerim,
Çabuk aldanışlarım,
Alttan alışlarım.
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyecekleri kafama takışlarım.
Yoktan yere, akıp giden gözyaşlarım.
Herkesi, insan yerine koyuşlarım.
Hepinize Elveda...
Artık ben kimsenin,
Hiç kimsesi olmayacağım!
Selam, Saygı ve En Kalbi Dualarla…
Hoşça Kalın…
