İnsan! Arıyor eski Bayramları,
Hani nerde ki!
Belki bir çocuk gülüşünde,
Belki ana babanın tebessümünde,
Ama bir çoğumuz Antalya’da tatilde.
İnsan! Arıyor dostu arkadaşı,
Hani nerde ki!
Kahvelerin de hatırı kalmadı ya,
Bekleme artık, Dost arkadaş dediğin,
Geçici menfaatlerin fırıldakça peşinde.
İnsan! Arıyor komşuyu ve de akrabayı taallukatı,
Hani nerde ki!
Hepsi bireyselleşmiş, yaşıyor hayatı,
Kocaman kalabalıkların ve yüksek binaların,
En ücra köşesinde, hem de tek başına.
İnsan! Arıyor gerçek sevgiyi sevdaları,
Hani nerde ki!
Ömürlük aşklardan, yapmacıklı sevgilere.
İnsan şaşırıyor! Özgürlükçü ruhla, çağdaşlıkla
Başlayıp üç günde biten aşk oyunlarına.
İnsan! Arıyor saygıyı ve de hürmeti,
Hani nerde ki!
Ellerde ki cep telefonlarında mı,
Yoksa!
Sosyal medyanın çukurlarında mı, bilinmez
Ama kalmadığı da hani besbelli.
İnsan! Arıyor kendi neslini,
Hani nerde ki!
Kendini yetiştiren gibi yetiştiremedi ki,
Yarınlarını!
Hep kendini düşünmekten, büyük resmi göremeden,
Eh! İşte bu kadar, ne bekliyorsun ki!
İnsan!
Kaybetmemeli umudunu,
Vazgeçmemeli doğrularından,
Dik durmalı asla eğilmemeli,
Bedeli ne olursa olsun,
İnandıklarından asla vazgeçmemeli,
Dosdoğruca yaşamalı hayatı,
Fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesillere,
Bırakmalı Yarınlarımızı…
Yarın ki bayramınız bugünden kutlu olsun. “Hani nerde ki!” demeden yaşayın hayatı. Sevdikleriniz ve sevenlerinizle birlikte. Kalın sağlıcakla...
