Özlüyorum; çocukluğumu, çocukluk günlerimi,
Sarı renkli lambalarının aydınlattığı loş sokakları,
Kapı önlerinde yakılan semaverlerı, çıtlatılan çiğdemleri,
Yol ortasında kâh top oynayan kâh ip atlayan çocukları da,
Seksek ve de saklambaç oynayanları da unutmamak lazım.
Hepsi düşlerimde daha dün gibi,
Ne kapı önünde oturan insanlar ne hoş sohbetler,
Ne de kaynayan semaverler,
Hiç birisi yok! Çocuklar da yok, sesleri de,
Sokaklar daha aydınlık ama bomboş.
Camdan bakan, ayna tutan, mektup yazan aşıklar da yok,
Menfaat gözetmeksizin kurulan dostluklar da kalmadı artık.
Artık Selam bile vermez oldu güzel yurdum insanları,
Köy kahveleri kapandı, köylüler de şehirli oldu artık.
Dedikodular da çoğaldı, düşmanlıklar da.
Bakkal amca da kapattı dükkânını, sütçü simitçi de gelmez oldu,
Çağ atladık ya getirdik emperyalizmi,
Kurumsallaştı çoğu işyeri, asgari ücretli de çoğaldı.
Geçim zorlaştı, zengin fakir makası açıldıkça açıldı,
Ama olsun hepimiz çağ atladık.
Günümüzde ki deccal sosyal medya değil mi?
Kurumsal çalışıyorsan deccalı da iyi kullanacaksın,
Paylaşım da yapacaksın, like’ ta atacaksın,
Ekmeğine garezin yoksa eğer,
Çağ atladık ya mecburen düzene uyacaksın.
Hani bir dönem vardı ya, ‘Çocukta yaparım kariyer de’
Diyenler için de elbette bu hayatta her şey mümkün,
Bu devirde böyle bir niyetin ve hedeflerin varsa eğer,
Yedi gün yirmi dört saat deliler gibi çalışacak,
Boş zaman da bulursan keyfine bakacaksın.
Bayramlar tatil, evler otel, aileler yalan oldu,
İnsanlık kıtlaştı, sebze meyve (ücreti mukabilinde) bollaştı,
Küresel sermayenin hizmetçisi çoğaldı,
Faiz lobisi insanların yaşam alanını azalttı,
Nefes almak zorlaştı, oksijen aksesuarları çoğaldı.
Sevgiyle, saygıyla en çokta kalın sağlıcakla…
