Daha en başında söyledim. Hem aileme hem de beni yani babasını bir şey zanneden kızıma. Beni gözünüzde büyütmeyin. Bana kimse değer vermez, beni kimse adam yerine koymaz. Belki değer verenler vardır ama onlarında benim gibi elinden bir şey gelmez.
İlk kez aileme, hem de çok sevdiğim ama hayatta doğru düzgün bir şey yapamadığım kızıma, çok sevdiğim, değer verdiğim dostum dediğim, değerli bir ağabeyime güvenerek bir söz verdim. Keşke hiç talepte bulunmasaydım. Aptal kafam işte. Kızıma, ‘beni gözünde büyütme’ diyorum hem de kendim kendimi büyütüyorum. Benimkisi hadsizlik be 'kızım'. Aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Belki dışarıya değil de içime akıyor gözyaşlarım. Benim kimsenin gözünde bir kıymeti harbiyem yok. Hani şöyle candan tutan olsa elimden var ya olmayacak iş değil benimkisi. Beni yıkan aslında işin olmaması değil, dost bildiğim kişinin verdiği sözü tutamaması da değil. Beni yıkan, beni çok önemli gören kızımın uğradığı hayal kırıklığı. Beni bir şey sanan aileme, en başta da kızıma, gördünüz mü babanın kim olduğunu dedim. Siz beni gözünüzde fazla büyütmeyin, benim ederim yok işte, anladınız mı, dedim. Artık kapandı. Hem ben öğrendim kim olduğumu hem de ailem, en acısı da kızım.
İnsan, değerlidir. Kimse değer vermese de ona da değer veren birileri vardır. Eşi vardır, çocukları vardır, onlar için değerlidir. Yaratan Allah’ın nazarında her kulun bir değeri vardır. Kimse önemsiz veya değersiz değildir. Ederi azdır, çoktur, ama bir karşılığı mutlaka vardır. Kimseyi hakir görmeyin. Herkesin kendince bir dünyası, o dünya da bir değeri vardır.
Güzel yurdumun umut sever insanları içtendir, samimidir. Bizler dostlukları çabuk kurarız, bir o kadar da çabuk yıkarız. Umutlarımızın büyüklüğüdür yıkımları büyük yapan. Tabi yıkan anlamaz, ona göre normaldir. Çünkü kendine ne kadar büyük değer verildiğinin farkında değildir. Onun için olmuş, olmamış hiç önemli değildir. Verdiği söz, kimlerin umududur bilmez. Kimler ona güvenmiş, inanmıştır bilmez. Kendince bir iş olmamış, bir talebi yerine getirememiştir, o kadar. Aslına bakarsa karşısında yıkılan bir dağdır. Ona çok değer veren bir insanın belki de sessiz yıkımıdır. Tıpkı benim olduğu gibi. Benimki bir sitem değil, içinde bulunduğum durumun kelimelerle bu sayfaya yansımasıdır.
Hayatımda hep söz verenler oldu. İnanamadıklarım beni hiç üzmedi. Ama bir kez bende inandım, kendimi bir şey sandım. Haddim bildirildi. Herkesin canı sağ olsun. Dedim ya asıl beni üzen, ‘sen halledersin’ diyen kızımın hayal kırıklığı ve benim düştüğüm durumdur. Kendime kızdığım kadar kimseye kızgın değilim. Benim kızgınlığım da kırgınlığım da kendimedir.
Değerli okuyucular, ne olur tutamayacağınız sözleri vermeyin. İnsanları boş yere güvendirmeyin. Allah’ın veli kullarından biri, “Öl de söz verme! Verdiysen sözünden dönme!” diye buyurmuş. Çok ta güzel söylemiş.
Beni gözünde büyütme kızım, işte benim ederim bu kadar…
Sevenlere selam, saygı ve en kalbi muhabbetlerimle…
