Ne oldu bize ve bizlere dostlarım. Komşu komşuyu tanımaz olmuş. Kardeş kardeşe düşman olmuş. Herkes menfaat peşine düşmüş. Gülen yüzler viran olmuş.
Sevgi saygı yok olmuş, dünyanın sonu gelmiş. Hayatta en büyük pişmanlığın ne diye sorsalar, “Emeğimin zerresine layık olmayan insanlara verdiğim değerlere yazık” derim.
Sus be yüreğim sus. Boşuna savunma kendini sonuçta kendin ettin, kendin buldun. Ben mi dedim o kadar insanın içinde git en imkansızı sev diye.
Sana söz verdiği şartlar ne olursa olsun seni hiç bir zaman bırakmayacağım. Ne yapayım sözünde durmadın. Yapacak bir şeyim kalmadı. Sözünü tutmadın hep yalan söyledin, tabi ki sen kaybettin.
Ne yaparsan yap, nasıl yaşarsan yaşa, ama gülebilmek için birini ağlatma ve çıkarların için hiç kimseyi satma, gün gelir bir gün senide satarlar. Yazık derler ama kendine yapar, herkesin oyuncağı olursun.
Çok gülen insana iyi davranın. Çünkü bir yerlerde hep tek başına ağlar. Ağlamadan dikkat etmelisin yoksa zaman geç olur dönüşü olmaz. Doğru yolda şaşırırsın daha çok ağlarsın ve ben nerede yanlış yaptım diye hayıflanırsın.
Bir insan sevdiğine baktığında gözleri doluyorsa o gözler ondan başka hiç kimseyi o kadar içten sevmemiştir.
Biri dostunu satarsa bir gün onu da satarlar. Doğru insanlarla yola devam etmezsen demek ki doğru yolda değilsin.
Güneşe bak hele, gökyüzüne gölgeler düşmesin hiç. O güzel yüzüne yüreğine Allah ferahlık versin, yolun aydınlık olsun.
Mirasın mal mülk değil sadece insanlık olsun. Hani derler ya sen böyle gidersen sonun hiçte iyi görünmüyor. Yol yakınken dönüpte bir güneşe bak hele.
Bir gün daha bitti. Kimi gideni, kimi gelecek olanı, kimi ise imkânsız olanı beklerdi. Peki şimdi ne oldu? Sanma ki hiç kimse bilmez, ama düşünülecek çok şey ve yerler vardır. Ne diyelim, ‘kendi düşen ağlamaz’ derler.
Giden gelmedi, gelecek olan ise dönmedi, imkânsız olan zaten bir hayaldi. İnsanların gözün içine baka baka her tarafı yalanla doludur. Ne diyelim kaderin cilvesidir. Vay be ne oldu bize ve bizlere.
Nazlanacak kimsen olmayınca anlatamadıklarını yüreğine hapsedersin. Ağrılığı yüzüne yansır ve acıların gözlerinden akar, ama halini soranlara hep iyiyim dersen öyle işte, her şeyi içine atar yanarsın. Bakıyorsun ki sonunda hiç iyi görünmüyor.
Gönül dediler zor seçer. Kalp mahkûmdur, umut ister. Göz ufuktur yâri gözler. Dil laldir, söz ister. Aşk imkansızdır, güç ister. Sevda zordur, o da yürek ister. Hep ben bilirim dersen dışarıda kalırsın.
Ömür bir gül gibidir. Belki solmaz ama her gün bir yaprağı dökülür. Gülün kıymetini bilmeyen dostunun kıymetini zaten bilmez, herkesin oyuncağı olursun. Kendim etim kendim buldum misali.
Ben hiç hayata yenilmedim. Hiç kimse bileğimi bükemedi, oysa ki benim başım öne eğdiren yüreğime de diz çöktüren, merhametimi susturan işte vicdanımı da ben her defasında insanlığıma yenilmedim.
Kırma dostunu kalbini onaracak ustası yok zaten bulamasın. Soldurma gönül çiçeğini sulamaya ibrik yok. Kendi eliyle ibriki kaybı ettin, Yazık ettin kendine, yazık ettin ibrike...
Kalın Sağlıkla…
