Zaman gelir ,bir gün beni sorarsan,
Zavallı ne azap ,çekermiş dersin.
Gündüz güler gibi yapar,gezermiş,
Geceler gözyaşı,dökermiş dersin
Efkar basıp,benim adım anarsa,
Yerimi yurdumu,elim sorarsa.
Nerede,mutlu bir insan görürse,
İmrenip boynunu ,bükermiş dersin.
Ah çekip vururmuş,her gün döşüne,
Mendiller basarmış,gözün yaşına.
Çıkıp tepelerin,yüce başına,
Gittiğim yollara ,bakarmış dersin.
Adım,adresimi,yerim sorunca,
İçi kan ağlarmış,yüzü gülünce.
Issız tenhalarda,yalnız kalınca,
Arkamdan türküler ,yakarmış dersin.
Izdırap,üst üste,aşmış boyunu
Kedere bürünmüş,dünü bugünü.
Umudun yitirmiş,meçhuldür sonu,
Böyle yaşamaya , alışmış dersin.
Adını andıkça ,yaşlar dökerdim,
Resmine baktıkça,boyum bükerdim,
Ben kendi kendimi,dertli sanırdım,
O da benden daha,betermiş dersin.
Karlı dağlar,engel olmuş yoluna,
Dünyanın çilesi,binmiş dalına.
Felek pençesini,vurmuş beline,
Dört mevsim,derbeder,naçarmış dersin.
Vefasız kullardan,yemiş çelmeyi,
Unutmuş,bilmezmiş,gezip gülmeyi.
O da istemezmiş,böyle olmayı,
Alın yazısıymış,kadermiş dersin.
Yusuf ; efkarlanma,yeter artık sus,
Gündüzler ızdırap,geceler kabus.
Dünya ona zindan,hayatsa mapus
Dargın yaşamaktan,bizarmış dersin.
