Günümüzde İnsan(lık), maalesef menfaat ile başlayıp, menfaat ile bitiyor. Ahh Ah…
Dostluk, arkadaşlık, kardeşlik, akrabalık kalmamış. Artık hepsi menfaatleşmiş, maddiyata bürünmüş. İnsanın ederi karşının menfaat beklentisi kadar. Ne eksik ne fazla. İşi düştüğünde arayan ve aranan insan profilleri var günümüzde. Hoş sohbetlerin olduğu bırakın yakın akrabayı uzak akrabanın bile can ciğer kuzu sarması olduğu günlerden, aynı aile bireylerinin bile bir odada hiçbir kelam etmeden oturduğu günlere geldik. Ahh ah…
Günler öncesinden başlayan bayram hazırlıkları bile yeni nesil tarafından bilinmez, bizler tarafından unutulur oldu. Artık sosyal çevre maddiyatınıza veya mevki ve makamınıza göre tahsis ediliyor. Komşudan herkes artık bihaber. Kimse kimsenin umurunda değil. Hasta ziyaretleri ve taziyeler artık yüz kitabından (facebook) paylaşılan bir fotoğraf beğenilerek (like’lanarak) çeşitli şekillerle (emojilerle) veriliyor. Yani “Ne Şam’ın şekeri Ne Arab’ın yüzü”Ahh ah…
Eskiden evlerde pişirilen yemekler, katmerler ve çörekler komşu eş dostla paylaşılırdı. Akşamları demlenen çaylar, gülerek eğlenerek içilir, hoş sohbetler yapılırdı. Bazen düşünüyorum, O insanlar mı kalmadı?, O çaylar mı Kalmadı? O yemekler mi? Tabi ki cevabı bende sizde çok iyi biliyoruz; O İnsan(lık)lar kalmadı. Ahh ah…
O günlerin özlemini yüreğinde taşıyan insanlar elbette vardır. Ama çok az olduğuna inanıyorum. O insanlar çoğunlukta olsaydı, zaten böyle serzenişler olmaz, yazılar yazılmazdı. Çekirdek aileler bile artık toplanamıyor. Herkes kendi odasında, aynı odada bile olsa kendi dünyasında yaşıyor. Birbirimizden bihaber yaşayıp gidiyoruz. Ahh ah…
Kimi akşama ne yiyeceğini, yemeğe giderken ne giyeceğini düşünürken, kimileri sosyal yardımlaşmanın önünde yardım bekliyor. Kimi son model arabasıyla gezerken, kimi eve gitmek için kullandığı AKBİL’in boş olduğunu görüyor. Kimi yemeye ekmek ararken, kimi israfın dibine vuruyor. Kimi vatan uğruna can verip şehit olurken, kimi ücreti mukabilinde vatanseverliğini ilan ediyor. Ahh ah…
Komşusu açken tok yatan bizden değildir, diyen Peygamber (SAV) Efendimize ümmet olduğunu söyleyen biz acaba komşularımızdan kaçını tanıyoruz. En son akraba, arkadaş, komşu, hasta ziyaretini ne zaman yaptık? Dürüstçe kaçımız cevap verebiliriz? Ahh ah…
Akşam televizyon dizileri karşısında uyuyan bir toplumdan (en başta kendim) ne bekleyebiliriz ki! Geçen bir video seyrettim. Gusül abdestinin farzını soruyordu, doğru cevabı verenin olmadığı, bileninde Arapçasını bilmiyorum diye gaflete düştüğü video’ da, işin en acı tarafının ise gençlerimizin, “Gusülde nedir ki, hayatımda hiç almadım” demesi beni beynimden vurdu. Ahh ah…
İslam’dan bir haber olan bizler, Türklüğümüzden de utanır olduk ki, çocuklarımız çifte vatandaş olsun diye ABD’de dünyaya getirir olduk. Bunu en göz önündekiler yapınca toplumda özeniyor. Yere batsın ABD’nin çifte vatandaşlığı, yere batsın PKK ile bir olup sınırımızda bir İsrail devleti kurmak isteyen ABD’nin vatandaşlığına meyledenlerin Türklüğü. Ahh ah…
İnsanlığı, menfaat değil merhamet üzerine kuranlara selam ve saygılarımla…
