Ne gariptir insanoğlu dünyaya gelir,fakat kendinin hiçbir seçme sansı olmaz.Büyür , gelişir bu esnada kendisine iş yapma şansı doğar.Bu süreçte ailesinden, çevresinden biriktire biriktire eğitim zamanı geldiğinde okula gider.Hep öğrenme çabası içindedir yaşamı boyunca.İyi , kötü, güzel , çirkin , aç , tok saymakla birmez aklında biriktirdikleri.Ve herkesin yaşanmış hayat hikayesi vardır iyi yada kötü.Bazen seçme şansımız vardır, bazen de yoktur. Her şeyden bir şeyler öğrenmişizdir biriktirmişizdir bilgi dağarcığımızda.
Bazen öyle anlar olur ki, yanlış öğrendiğimiz zaman birbirine sormazlar ve sorgulamazlar neden diye? İnanırız, kanarız, severiz, sayarız, değer veririz gibi… Bazende doğru olanı değil kendimiz neye inanırsak o doğrudur bizim için.Çünkü işimize , kolayımıza gelir ve ölücek derece de severiz karşımızdakini.Bunlar insanoğlunun kendisine yaptıklarından ibarettir.Bilerek, isteyerek , gönülden inanarak ta ki suçlanana kadar.
Medeniyetler kurulduğundan beri insanlar bu zamana kadar öyle güzel hikayeler, anılar bırakmışlarki hangimizin haberi var bunlardan. Bugün neler acaba diye düşündük mü? Asıl mesele burda .İnsan kendisi için değil de başkalarının iyiliği, mutluluğu, huzuru ve güzelliği için fedakarlık ederken bunu yanlış anlamaları ne dramatik olaydır değil mi? Bazen de o işini bilir dediklerimiz sinsice planlar yaparak sessizliği ile kendisine fayda sağlamaktadır. Böylesine durum insanoğlunun yapısında vardır. Ortaya çıkacak sonuçlar onu asla etkilemez .Ama karşı tarafın ne kadar zor anlar yaşayacağını bilerek sessiz kalmaları, çıkarcılıktan başka ne olabilir ki. Böyle insanlık olmaz . Böylesine durumlarda insanları uyarmak onları bilgilendirmek insanlık görevimizdir.
İnsanlar sevdikleri, arkadaşları uğruna gördükleri, inandıkları şeyler , doğru bildiklerinin zararlı olabileceği her ne pahasına olursa olsun paylaşmak onurlu, erdemli kişilerin yapacağı en güzel davranıştır.
İnsanlarımız eleştiri yapılmasın, yanlışını söylediğimizde pek hoşnut olmazlar.Bizleri eleştiren, tenkit eden , yanlışlarımızı söyleyen dostlarımız bizlere bir şeyler anlatma çabası içindeler, bizim iyiliğimiz için çırpınan insanları değerli kılmayız.Ancak bizi öven, bizi göklere çıkaran sözler karşısında insanları yere göğe sığdıramayız.Ne kadar da çok severiz böyle insanları değil mi?
İyi bir insanı arkadaş edinmek istiyorsanız öncelikle onu eleştirin ,tanıdıklarınız olsun isterseniz onu övün , göklere çıkarın.Kullanılarak çöpe atıldığınızda her şeyi anlarsınız…
