Benciliği hepimizin bildiği gibi yalnızca kendini düşünen, kendi çıkarlarını herkesten üstün tutan ve egoist olarak biliyoruz. Bencillik doğamızda olup ve doğadan gelen özelliğimizdir. Bencilliği ekonomik, psikolojik, dini ve felsefi açıdan baktığımızda bir çok görüşün ortaya atıldığını görmekteyiz. Dini açıdan irdelersek büyük kötülüklerin başında geldiğini, psikolojik olarak incelediğimizde psikiyatrinin alanına girer ve ego sorununu inceler, ekonomik bakıldığında baskın özellikleri dile getirir.
İnsanlar doğal olarak değil çevreye göre bencildirler. Günümüzde insanlar çok bencilleşti ve çevrede olup bitenlerden bir haber. Kendini dünyaya kapatmış bana ne! Ben iyi miyim gerisi beni ilgilendirmez? Ben her şeyi doyasıya yaşayayım gerisi beni ilgilendirmez düşüncesiyle yollarına devam etmekte. Acaba hepimizde böyle olduk? İnsanlara, doğaya, hayvanlara hem de yaşamımıza karşı bu sorgulanması gereken mesele.
Şehirleşmelerin gelişmesiyle birlikte insanlar apartman yaşamına hapis etmişler kendilerini dağları, parkları, ağaç altında oturmayı bırakmış balkon yaşamını şeçmişler. Balkona gelen kuşlara bile tahammülleri kalmamış, komşuluk ilişkiler yok olmaya yüz tutmuş korku ve bencilliğin esiri olmuş durumdalar.
Yolda düşen çocuğa, bayılan insana, yaşlı insana yardım etmemek için yolumuzu bile değiştirerek uzaklaşıp başkasının yardım etmesini bekler olduk. Biz böyle bir toplumuz. Tek dediğimiz şey’’ bana ne, şimdi başımı derde mi sokayım’’ düşüncesi ile hareket ediyoruz. Hasta ise hastaneye götürmek, tartışma ortamında birbirini ayırarak yardımcı olmak, toplumsal sorunun çözmek yerine oradan görmemişçesine uzaklaşmak tek yaptığımız.
Sadece kendi çıkarlarını düşünen insanlardan uzaklaşmak gerekir. Bu tip insanlar kendi yararını düşünür fakat karşısındakine zarar vermekten geri kalmaz. Bizler ise bencil insanlardan bize zarar gelmez diye düşünmüşüzdür. Asla çıkarı yoksa iyilikte de bulunmazlar. Her ne iş olursa olsun tek başına sonucu olmasa da, tehlikeyi bilse de bu şekilde hareket ederler ki sadece onun çıkarları hallolsun diye.
Bazen bazı konularda bencil olmak gerekiyor ki kendimizi toplum içinde yararlı olabilelim ancak bu bencillik dozunda doğru, yapıcı olmalı, yıkıcı olmamalı
Bencillik her durumda kendini her zaman ön plana çıkarması gibi davranışları her zaman vardır ve var olacaktır da. Bencillik oranı ileri derece ise insanlık özlerini yitirmesi ile başkalarına karşı tehlikeli özellikleri kazanması ile ortaya çıkar. Bu gibi özellikler hastalıklı durumun olduğunu ifadesidir.
Bencil insanlar gururlu, güven vermeyen, toplum dışı görünümde ortaya çıkar. Kendilerini kanıtlamak, en geniş bilgiye sahip olduğunu, kimse ondan daha bilgi donanımına sahip olmadığını ve tek olarak ortamı ele geçirmek ve kendini beğenmek gibi özellikleri vardır. Kendini çok sevdiği için etrafta çok sevilmezler. Bencillik insanın kendi istediği gibi yaşamak değil aynı zamanda başkalarını kendi istediği doğrultuda yaşamaya zorlamalarıdır. Bir çok kaygıları, korkuları vardır, en çok sevilmemekten korkarlar. Bu korkulardan kurtulmak için bencil olmaktan uzak durmalı.
Dünyaya geldiğimizden bu zamana kadar kendimizden başka bir şey getirmedik. Öldüğümüz zamanda kendimizden başka bir şey bırakmayacağız. İnsanlar geriye yaşadıklarını ve yaşattıklarını bırakacaklardır. Bu nedenle dünyada sevgi ve saygı ile iz bırakır. Bencilliği bir kenara bırakarak her zaman iyilik yapmaya yönelmeliyiz. Yardımlaşma, insanların yaşamış olduğu sevinç ve acıları paylaşmaktır ne kadar paylaşırsak o kadar mutlu oluruz.
